دایی مهربانم

سلام دختر عزیزم، امروز جمعه 29 آبان بود، بازم سرنوشت یه عزیز دیگه رو ازمون گرفت، دایی نازنین من قدرت، خیلی خوب بود، اصلا توی فکر هیچکس نبود که به این زودي ترکمون کنه، سه شنبه 26 آبان 94 ساعت 5 با بالا رفتن قندش با پای خودش رفت بیمارستان ساعت 6 تمام کرد به همین راحتی در اثر یه کوتاهی پرستار که میتونست وقتی دید قندش رفته بالا با رسیدگیش، قندش رو بیاره پایین اما کوتاهی کرد، چهارشنبه صبح بابا تورو برد خونه بابایی رمضان بعد ساعت 11 رفتیم وادی السلام، پس از شستشو اجازه دادن جنازه رو ببینیم چه راحت خوابیده بود، انگار نه انگار از بین رفته بود دلمون براش تنگ میشه، هر روز از جلوی خونه بابایی رد میشد، هر وقت تو رو میدید لبخند میزد بغلت می کرد خیلی دوست داشت، اتفاقا یکشنبه شب بابایی گفت که دایی گفته دلم برای مهرسا تنگ شده  ببرش ببینتش، منم پیش خودم گفتم دوشنبه پدر شوهرشون خونمونن، سه شنبه شب ببرمش دایی ببینتش، که سه شنبه خبر فوتشو شنیدیم، بعدازظهرم ساعت 2 رفتیم برای دفن، جمعه هم سوم و هفتم با هم بود خیلی زود گذشت، خیلی زود فراموش شد، زودتر از اون چیزی که فکر کنی، فقط یاد و خاطرش موند، وقتی بزرگ شی اصلا یادت نیست چنین فردی بوده، اما یادش همیشه توی دل من می مونه، جای خاليش همیشه حس میشه، دوست داشتم یکبار دیگه ببینمش، آدم قدر لحظه هایی که با همه رو نمی دونه روحش شاد...